«لغت نامه دهخدا»
[تَ ءَمْ مُ فَ دَ] (مص مرکب) تأمل کردن. نیک نگریستن : همچنان که در آداب درس من نظر میفرمایی در آداب نفس من نیز تأملی فرمای. (گلستان). ||کسی را به تأمل واداشتن و دستور دادن. رجوع به تأمل و سایر ترکیبات آن شود.