تئودلیت

«لغت نامه دهخدا»

[تِ ءُ دُ] (فرانسوی، اِ)(1)تئودولیت. دستگاهی دارای آلیداد(2) و دوربین برای نقشه برداری و سنجش زوایا در امور و اندازه گیری فواصل ستارگان بکار می رود. رجوع به ارتفاع سنج شود.
(1) - Theodolite. (2) - Alidadeسطرآرای چوبی یا فلزی متحرک که یکی از اطراف آن در لوحهء درجه داری حرکت میکند.