تئوکریت

«لغت نامه دهخدا»

[تِ ءُ] (اِخ)(1) شاعر یونانی است که در حدود سالهای 300 تا 310 ق. م. متولد شد. از او است: «منظومه ها»(2) و «کتیبه ها»(3). وی مبتکر اشعار روستایی است. در آثار وی حساسیت، قدرت تصور، مشاهدات واقعی و قدرت درک مشهود است و از شاعران ردیف نخستین میباشد.
(1) - Theocrite.
(2) - Idylles.
(3) - Epigrammes.