«لغت نامه دهخدا»
[تَ ءَوْ وی] (ع مص) پناه گرفتن بجایی. ||جای گرفتن. ||فراهم آمدن از هر جا چنانکه پرندگان. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء).