تأیم

«لغت نامه دهخدا»

[تَ ءَیْ یُ] (ع مص) بیوه شدن. (زوزنی). ناکدخدا ماندن. (آنندراج). تأیم زن از شوی؛ بیوه گردیدن از او. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). تأیم مرد یا زن؛ که زمانی بگذرد و ازدواج نکرده باشند. (از اقرب الموارد). ناکدخدا ماندن مرد و بی شوی ماندن زن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء).