تب آز

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بِ] (ترکیب اضافی) کنایه از شدت حرص باشد. حرارت طمع. شدت و حدت شره :
کفت عیسی آسا به اعجاز همت
تب آز را پیش از آهنگ بسته.
خاقانی.