«لغت نامه دهخدا»
[تَ لُ] (ع مص) تبالغ مرض و غم؛ به نهایت رسیدن آن. (از اقرب الموارد). ||تبالغ در کلام؛ اظهار بلاغت کردن در حالی که بلیغ نباشد. (از اقرب الموارد).
