تبان

«لغت نامه دهخدا»

[تُ] (اِخ) توبَن نیز گفته اند. از قراء سوبخ در ناحیهء خزار از بلاد ماوراءالنهر از نواحی نَسَف. (از معجم البلدان ج2 ص 358). مؤلف تاج العروس آرد: تبانه بر وزن شمامه قریه ایست به ماوراءالنهر. رجوع به تبانه شود.