«لغت نامه دهخدا»
[تَ هُ] (ع مص) فروآوردن: تباهشا بینهما الشی ء؛ فرودآورد هر یکی پیش دیگری چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد).