تب بستن

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَ تَ] (مص مرکب) ازالهء تب کردن به حیله و افسون بدون استعمال ادویه :
تا خون نگشادم از رگ جان
تبهای نیاز من نبستی.خاقانی.
تب به تاب رشته می بندند(1) هردم لیک او
هر شبی بندد به تاب رشته تب بر خویشتن.
سلمان (از بهار عجم).
(1) - رجوع به تاب در همین لغت نامه شود.