تبختریه

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَ تُ ری یَ] (ع مص جعلی، اِ مص) رفتار با وقار و تبختر. (ناظم الاطباء). رفتار متکبر خودپسند. (از قطرالمحیط).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر