«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَرْ را نُ / نِ / نَ دَ](مص مرکب) دوری نمودن. بیزاری نمودن. تبرا کردن : از هیبت شمشیر این دو پادشاه نامدار در اقاصی و ادانی جهان گرگ از تعرض آهو تبرا نمود و طیهو بذمت باز تولا ساخت. (ترجمهء تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 12). رجوع به تبرا و دیگر ترکیبهای آن شود.