تبشین اغول

«لغت نامه دهخدا»

[تَ اُ] (اِخ) تبشین اغول بن هلاکو. رجوع به بتشین اغول و حبیب السیر چ خیام ج3 ص 85، 103، 108، 109، 369، 370 شود.