«لغت نامه دهخدا»
[تَ بِ غِبْ ب] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) حمی الغب. و آن تب صفراوی است که مادهء آن در خارج عروق مانند فرج اعضاء و معده و کبد، تعفن ایجاد کند. (از بحر الجواهر). حمای غب. تب سه یک(1). رجوع به غب و تب و حمی و دیگر ترکیبهای آن دو و تب سه یک شود. (1) - Fievre tierce.