تبور

«لغت نامه دهخدا»

[تُ] (ع اِ) جِ تِبر رجوع به تبر شود. || خسران و هلاک و کاهلی.(1) (غیاث اللغات) (آنندراج).
(1) - بظن قریب به اطمینان بلکه بیقین عادی این کلمه بمعنی اخیر محرف ثبور است.