تبؤط

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَءْ ءُ] (ع مص) (از «ب ءط») بر پهلو خفتن. || شب کردن بفراخی عیش. || اعراض کردن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء): تبأط عنه؛ اعراض نمود از وی. (ناظم الاطباء).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر