تبی

«لغت نامه دهخدا»

[تُ] (اِخ)(1) یهودیی از اعقاب سبط «نفتالی»(2) که بر اثر پرهیزکاری مشهور گشت و در دوران پیری کور شد و بوسیلهء پسرش و بنا براهنمائی فرشتهء «رافائل»(3) بهبودی یافت.
(1) - Tobie.
(2) - Nephtali.
(3) - Angel Raphael.