تبیت

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَیْ یُ] (ع مص) بازداشتن کسی را از حاجت او. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر