«لغت نامه دهخدا»
[تَ لَ / لِ] (اِ) سرگین و فضلهء گاو. (فرهنگ نظام). سرگین گاو. (ناظم الاطباء). افکندهء گاو. مدفوع گاو. آنگاه که بسرشند و خشک کنند باندازه های معلوم سوختن را. || تفاله و ثفل کنجد و جز آن. (ناظم الاطباء).