تتالیان

«لغت نامه دهخدا»

[تِ] (اِخ)(1) قومی که پسر پادشاه آن، ارشک بزرگ، بر آن تیوخوس شورید و پارتها را از قید حکومت مقدونیها خلاص کرد. رجوع به ایران باستان ج 3 ص2595 و 2597 شود.
(1) - Tetaliens.