«لغت نامه دهخدا»
[تَ وُ] (ع مص) تتاءُن. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء): هو یتتاوُن للصید اذا جاءهُ مره عن یمینه و مره عن شماله. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به تتامُن شود.