تتو

«لغت نامه دهخدا»

[تَ وْ] (اِ)(1) در هندی نام بیست و پنج قوه است که از لوازم حیوان است. رجوع به آثارالباقیه بیرونی ص 22 و 88 شود.
.(سانسکریت)
(1) - tattwa