تجافیف

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (ع اِ) جِ تِجفاف. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). برگستوان و خفتان ها. (از آنندراج): چهل مربط فیل در محاذات مجلس او بداشتند با تجافیف مُشهر. (ترجمهء تاریخ یمینی چ 1 ص333).