«لغت نامه دهخدا»
[تَ وُ] (ع مص) تجاود القوم؛ نگریستن که کدام یک از اینها حجت نیکو دارد. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).