«لغت نامه دهخدا»
[تَ] (ع مص) بر زمین اوکندن (افکندن) (زوزنی). بر زمین زدن کسی را. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء): طعنه فجدله. (اقرب الموارد). || تافتن موی را. (زوزنی). بافتن موی. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).