تجلی کده

«لغت نامه دهخدا»

[تَ جَلْ لی کَ دَ] (اِ مرکب)تجلی گاه. (ناظم الاطباء). جایی که نور و روشنایی فراوان باشد. (ناظم الاطباء). آنجا که نور در آن تجلی کند :
تا دلم گشته تجلی کدهء حسن چو شمع
آرزو جز قدمم سجده گهی نیست مرا.
خان آرزو (از آنندراج).
و رجوع به تجلی گاه شود.