تحاج

«لغت نامه دهخدا»

[تَ حاج ج] (ع مص) با هم خصومت کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط) (اقرب الموارد). || حجت آوردن و حجت گرفتن. (آنندراج). با یکدیگر حجت آوردن. (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر