تحاصب

«لغت نامه دهخدا»

[تَ صُ] (ع مص) به یکدیگر سنگریزه انداختن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط): و فی فتنه عثمان تحاصبوا فی المسجد حتی مااُبصر ادیم السماء. (اقرب الموارد).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر