«لغت نامه دهخدا»
[تَ] (ع اِ) جِ تحسین: آنچه توابع خطابت بود که آنرا تحسینات و تزیینات خوانند سه صنف بود. (اساس الاقتباس چ مدرس رضوی ص 574). رجوع به تحسین شود.