آغال

«لغت نامه دهخدا»

(اِ) آغار. اُغُر.
- بدآغال؛ بداُغُر. بدآغار :
چون کلاژه همه دزدند و رباینده چو خاد
همه چون بوم بدآغال و چو دمنه محتال(1).
معروفی.
(1) - در اصل: همه سال.