«لغت نامه دهخدا»
[اَجْ جَ] (ع اِ) اَجَّه. چیزی که حاصلش گرم باشد. || چیز گرم. || سختی گرما. (مهذب الاسماء). سوزش گرما. (منتهی الارب). || اختلاط. گویند: القومُ فی اَجهٍ. (منتهی الارب). ج، اِجاج.