آفرین

«لغت نامه دهخدا»

[فَ] (اِخ) تخلص شیخ قلندربخش هندوستانی که به فارسی شعر می سروده و منظومهء تحفه الصنایع از اوست. || تخلص شاعری فارسی گوی از رؤسای قوم کاینهه ساکن اللهآباد. || تخلص شاه فقیرالله لاهوری، که در بادی عمر زردشتی بوده و سپس بدین اسلام درآمده و به فارسی شعر بسیار گفته است. وفات او در 1143 یا 1154 ه .ق . است. || تخلص زین العابدین نام، از شعرای اصفهان، شعرش نیکو و بسیار بوده و دیوان او در فتنهء افغان از میان رفته و اشعار کمی از او متفرق مانده است. وفات 1125 ه .ق .