«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) نعل و پاپوش دادن. کفش در پای کسی کردن. (منتهی الارب). نعلین دادن. (تاج المصادر). || بهره از غنیمت دادن. || عطا دادن. (منتهی الارب) (تاج المصادر). || احذاء اهاب؛ بسیار درانیدن پوست را.