آق سنقر

«لغت نامه دهخدا»

[سُ قُ] (اِخ) یکی از غلامان ترک ملک شاه که در حلب از جانب تتش حکومت داشت (478-487 ه .ق .)، و در آخر کار بر تتش قیام کرد و اسیر شد. و او پدر اتابک عمادالدین زنگی سرسلسلهء اتابکان موصل و حلب است. و نام کامل او قسیم الدوله ابوسعید حاجب آق سنقربن عبدالله است. || نام یکی از امراء معروف عصر سلاجقه که با اهل صلیب جنگهای بزرگ داده و در 520 ه .ق .فدائیان مقتول گردیده است. || نام چند تن دیگر از امرای سلجوقیان و غیرهم.