«لغت نامه دهخدا»
[لِ شَ سَ] (اِخ) ملوک شنسبانیه. در غور فرمانروایی داشته اند. و آنها دو طایفه بودند، طایفه ای در خود غور امارت داشته و مقر ایشان فیروزکوه بوده است و طایفهء دیگر در طخارستان (ناحیه ای در شمال غور) فرمانروا بوده و مقرشان بامیان بوده است. نسبت این خانواده به جدّ اعلای ایشان شنسب نام است که گویند در عصر علی بن ابیطالب علیه السلام میزیسته است. شمارهء فرمانروایان غور که دارای اقتدار بوده اند پنج تن و مدت فرمانروایی ایشان از سال 545 تا 609 ه .ق . و نخستین امیر این دودمان علاءالدین حسن بن حسین بن سام بوده است. و اما ملوک غوریهء بامیان چهار تن بوده و از سال 550 تا 609 امارت داشته اند و اولین ایشان ملک فخرالدین مسعودبن عزالدین حسین بوده است. این هر دو سلسله را خوارزمشاهیان برانداختند.