ارزانیان

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (اِ مرکب) جِ ارزانی. رجوع به ارزانی شود. || (ص مرکب) در این بیت اگر تصحیفی راه نیافته باشد به معنی ارزانی و درخور و شایسته آمده است :
کنون آفرین تو [ بهرام گور ] شد بی گزیر
بما هرکه هستیم برنا و پیر...
بر این تخت ارزانیانست شاه
بداد و به پیروزی و دستگاه.فردوسی.