«لغت نامه دهخدا»
[اُ ثَ] (ع اِ) سنگی که آب کش بر آن ایستد. (منتهی الارب). || ارعوفه. سنگی که تک چاه وقت کندن گذارند تا بر آن نشسته چاه را پاک کنند. (منتهی الارب).
