«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) اقامت گزیدن در جائی. لازم گرفتن جائی را. (منتهی الارب): ارفش بالبلد. || در اکل و نکاح افتادن. (منتهی الارب). در اهیفین (رفش و قفش) افتادن.
