ارقادیا

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (اِخ)(1) ناحیه ای در جنوب یونان قدیم، در بخش مرکزی پِلُپُنِز: ینبت [ الجاوشیر ] فی البلاد التی یقال لها بوطیا(2) و بالمدینه التی یقال لها فزفیس(3) من البلاد التی یُقال لها ارقادیا. (ابن البیطار). و تزوّج امرأتین اِحداهما یقال لها الستانیا من بلاد ارقادیا... (تاریخ الحکماء قفطی چ لیبسک ص23).
(1) - Arcadie.
(2) - Beotie.
(3) - Psophis.