ارک

«لغت نامه دهخدا»

[اَ رَ کَ] (اِخ) نام مردی ارمنی که در بابل بزمان داریوش بزرگ، بدروغ نام بخت نصر (نبوکدنزر) بخود بست و مدعی شد پسر نبونائید است و بابل را گرفته پادشاه شد. به امر شاهنشاه، وندفرناه سردار با لشکری بسرکوبی او رفت و در بیست و دوم ماه مرگ جَنَ (مطابق 27 نوامبر 521 ق. م.) او را شکست داده با چند تن از همراهان بزرگ وی بدار زد. (کتیبهء بیستون داریوش بنقل پورداود در یشتها ج 2 ص 312 و 313).