ارین نی

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) یا اومنید(2). ربه النوعهای یونانی. و رومیان آنان را فوری(3) مینامیدند و ایشان دختران زمین بودند و در تارتار (دوزخ) میزیستند و مأمور بودند گناهان بشر را جزا دهند و صورت آنان را با موهای مارشکل مجسم می کردند که به یک دست مشعلی فروزان و بدست دیگر خنجری دارند. نام آنان تی سی فنُ، اَلِکتُ، مِژِر بود.
(1) - Erinnyes.
(2) - Eumenides.
(3) - Fories.