ازخودنخور

«لغت نامه دهخدا»

[اَ خوَدْ / خُدْ نَ خوَرْ/خُرْ](نف مرکب) در تداول عوام، آنکه گفتار دیگران نشنود و نپذیرد. مستبد برأی.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر