ازد

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (اِخ) ابن النبیت. ابن عبدربه گوید: انما تزوج اراش بن عمروبن الغوث اخی الازدبن النبیت، سلامه ابنه انمار. (عقدالفرید ج 3 ص 312).