ازرق پوش

«لغت نامه دهخدا»

[اَ رَ] (نف مرکب) آنکه جامهء نیلگون پوشد. || مجازاً، صوفی :
پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان
رخصت خبث نداد ارنه حکایتها بود.حافظ.