اسباع

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (ع اِ) جِ سُبع. هفت یکها.
- اسباع قرآن؛ هفت سُبع. قراء قدیم قرآن را هفت قسمت کرده در هر روز یک سُبع و هر هفته یک بار قرآن را ختم میکرده اند :
زین سحر سحرگهی که رانم
مجموعهء هفت سُبع خوانم.نظامی.
اگر خود هفت سُبع از بر بخوانی
چو آشفتی الف با تا ندانی.سعدی.