اسپ چوگانی

«لغت نامه دهخدا»

[اَ پِ چَ / چُو] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) اسپی که برای چوگان بازی تربیت یافته باشد :
قامت خم، مرکب چوگانی راه فناست
عذرها بر طاق نه چون اسپ چوگانی رسید.
صائب.