اسپ خراس

«لغت نامه دهخدا»

[اَ پِ خَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) اسبی که خراس بزور آن گردد :
ابلق افلاک گردن بستهء فرمان اوست
بی وقوف از باعث تدبیر چون اسب خراس.
شانی تکلو.