«لغت نامه دهخدا»
[هَ گُ] (نف مرکب) آنکه آهن گدازد : بر این روزگاری برآمد براز [ ظ: دراز ] دم آتش و رنج آهن گداز گهرها یک اندر دگر ساختند وزآن آتش تیز بگداختند.فردوسی.