استا و زند

«لغت نامه دهخدا»

[اَ / اُ وُ زَ] (اِخ) اوستا و تفسیر آن. || غالباً بمعنی اوستا کتاب مذهبی ایرانیان باستان آید :
یکی هفته میخواند استا و زند
همی گشت بر گرد آذر نژند.فردوسی.
به استا و زند اندرون زردهشت
بگفتست و بنموده گرم و درشت.فردوسی.
رجوع به اوستا و اوستاک و زند و ژند شود.