«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) استحشاف اُذُن؛ خشک گردیدن گوش و ترنجیدن آن و همچنین است استحشاف زرع. (از منتهی الارب). || جامهء کهنه پوشیدن. (منتهی الارب). تحشُّف.